Sonus faber Extrema Luidsprekers Beoordeeld - HomeTheaterReview

Lijk ik paranoïde? Geslagen en gehavend? Al het bovenstaande: ik ben gewoon niet in de stemming om dit jaar misschien wel het meest opwindende nieuwe product te onderdrukken. Ik ben ook niet in de stemming om de onvermijdelijke terugslag te zien die volgt op beoordelingen van afschuwelijk dure producten. Moet ik mijn enthousiasme begraven om te voorkomen dat ik degenen beledig die niet in staat zijn om over geavanceerde hardware te lezen zonder in te gaan op een 'ik kan het niet betalen, dus hoe durf je erover te schrijven' mokkend?

Aanvullende bronnen
• Lees meer reviews van staande sprekers op HomeTheaterReview.com.
• Vind een versterker om te rijden de extremen.

marges bewerken in google docs

Verdomme: ik speel niet meer op de boringen. Dit tijdschrift zou zich moeten inzetten om de verste uithoeken van hifi-prestaties te verkennen, om het woord te verspreiden over What's Out There, en ik zal een bedrijf als Sonus Faber, die de pure chutzpah heeft om zoiets als het Extrema te produceren. Bewaar dus uw tweederangs stempels en brieven geschreven in groene inkt. Of lees What Hi-Fi. Het Extrema - dat zijn naam eer aan doet - is schandalig op elk niveau, en het zal zo velen van jullie woedend maken dat ik verwacht dat de aandeelwaarden in Milk of Magnesia door het dak schieten.

Maar is dit dezelfde Sonus Faber die je kent voor het produceren van buitengewoon 'vriendelijke' mini-monitoren? Dezelfde menigte die bekend staat om zijn overheerlijke houtwerk en niet-kubistische styling en 'bijna betaalbare' prijzen? Ja. Het Italiaanse bedrijf heeft besloten zijn tweede decennium in te gaan met een product dat net zoveel opschudding zal veroorzaken als de Wilson WATT (aan de ene kant) of de Infinity IRSes aan de andere kant.

Van voren gezien lijkt de Extrema niets meer dan een iets grotere Electa of Electa Amator. Het frontale oppervlak beslaat slechts een ruimte van ongeveer 280 mm breed en 460 mm hoog, niet te groot volgens alle normen. Je ogen nemen de weelderige rondingen rond de woofer in zich op, het onderste gedeelte volledig Italiaans walnoot in chocoladetinten en koffie. De tapsheid dwingt je ogen omhoog naar de satijnzwarte 'kap', gegroefd met intervallen van 30 mm en doet denken aan het kopstuk van een Pharoah.

Loop naar de zijkant. Whoa. Deze bambino is 550 mm diep, enorme stukken walnoot en die zwarte kap geeft hem, in de woorden van SH, een 'stuwende' uitstraling. Het is een audio pitbull, klein maar overweldigend, dicht opeengepakt en, nou ja, stevig. Je hebt nog nooit zoiets gezien, hoewel het op het ene niveau gewoon een andere doosachtige behuizing is. Maar op een ander niveau is het niet van deze aarde.

Je loopt verder naar achteren. Vreemde aanhangsels voor een passieve luidspreker, denk je, terwijl je je verwondert over een koellichaam, een knop en een zwart metalen plaatje met een vorm die je geheugenbank doet rammelen. Je geeft schaapachtig toe dat de enige bekende achterste details de twee sets vergulde luidsprekeraansluitingen zijn, voor dubbele bedrading of dubbele versterking.

Je merkt dat de plaat, 310x225mm groot en aan de boven- en onderkant gebogen, op pootjes omhoog staat, weg van de speaker. Zoom in: de metalen schermen een derde driver af. Daar is het, een KEF B139 die als passieve radiator wordt gebruikt. Je kijkt naar de knop. Het selecteert een van de vijf standen voor het dempen van de KEF. Maar je vraagt je nog steeds af wat het koellichaam is.

Terug naar voren en weg met de grille. Aan de bovenkant van het met leer beklede schot bevindt zich de 28 mm soft dome Esotar 330 / SF tweeter uit Denemarken, zoals gebruikt in de Electa Amator. Het is 'gesneden' in de 190 mm audiotechnologie-woofer, een vreemd uitziend beest met een getextureerde polypropyleenconus bedekt met iets dat carboniumacrilaat wordt genoemd. Wat je niet kunt zien, is dat de magneet van de woofer dezelfde diameter heeft als de kegel. Toch krijg je de indruk dat het een capabele driver is, zelfs zonder dat iemand je vertelt dat hij 2 kW voor 10 ms aankan.

Als je de luidspreker zou demonteren, zou je merken dat de kast uit secties bestaat, die groeven aan de bovenkant geven je een indicatie van de gepatenteerde sandwichconstructie. Het is compact en dood en draagt bij aan een gewicht van 40 kg per luidspreker. Ga je gang als je wilt, tik met je knokkels op de kast. Als je probeert een duidelijke holheid op te wekken, krijg je alleen blauwe plekken.

En toch ben je verbaasd over de warmteafleider. Dan zie je onder de 'Extrema'-legende rechts ervan een klein logo dat eruitziet als een elektronisch onderdeel, met de woorden SINE CAPPAT. En het sluit allemaal aan bij de cross-over die, net als de waanzinnige styling en de inbeldemping, een andere nieuwe - geen nieuwigheid - is.

De crossover van de Extrema heeft geen condensatoren. Ik belde MC - de man die je in je team wilt hebben als Trivial Pursuit ooit een categorie toevoegt met de naam 'the History of Loudspeakers' - en hij vertelde me dat (1) voor zover hij weet dit de eerste keer is dat een condensatorvrije crossover is gebruikt in een commercieel verkrijgbare dynamische luidspreker en dat (2) het is een behoorlijk handig idee, maar niet zonder zijn nadelen. Sonus Faber is eerlijk over het laatste en behandelt de noodzaak om hele watt aan verspild vermogen af te voeren via de montage van het koellichaam. Om Sonus Faber te citeren: 'Het feit dat de versterker wordt gedwongen om een hoger vermogen te leveren bij een overwegend resistieve belasting met een lagere modulus, kan niet als een nadeel worden beschouwd voor een correct ontworpen versterker.'

hoe apps van iPhone naar iPad te synchroniseren

De veronderstelling is dat dit product, dat aan transparantie wint door een sleutelcomponent uit de crossover te elimineren, wordt aangedreven door het soort versterkers dat niet wordt beïnvloed als een deel van hun wattage wordt verspild. En - ik kan je nu net zo goed shockeren - met 6490 per paar, is het onwaarschijnlijk dat de Extrema wordt gekoppeld aan versterkers die geen grom hebben.

SINE CAPPAT is een eerste orde parallel filter in plaats van serie. Door een hele component volledig te elimineren, kan de tweeter een grotere transiënte respons en 'snap' leveren, evenals een hogere transparantie. Omdat het niveau van de tweeter nog verzwakt moet worden ten opzichte van de woofer, vanwege de hogere gevoeligheid van de eerste, is een inductor parallel aan de tweeter aangebracht.

Maar het gebruik van een dergelijke techniek stelt extra eisen aan de versterkers, wat verklaart waarom de nominale impedantie van 4 ohm en de gevoeligheid van 88dB / 1W / 1m in de praktijk weinig betekenden. De verliezen waren zo groot dat sommige angstaanjagend robuuste versterkers in de clip werden gedreven, versterkers die ik had gewed, konden de Extrema aansturen. Het was bijvoorbeeld jammer om de prachtige Marantz MA-24 Class-A monoblocks los te koppelen die zulke zoete muziek maakten met de Extrema's op lage tot normale niveaus. Er zou wat crescendo komen, en blaaat !, de arme baby's klonken met een geluid als de uitlaat van een vooroorlogse Alfa. En ik weet niet eens zeker of de extra 3dB die door het uitvoeren van twee paren werd geleverd, veel verschil zou hebben gemaakt.

Lees meer over het Extrema op pagina 2.

De cavalerie kwam in de vorm van de Classé DR10, waarvan er twee
arriveerde op dezelfde dag als de Extremas. Gemakkelijk te overbruggen door middel van een schakelaar
toegankelijk aan de bovenkant, ik gebruikte de DR10s voor dubbele bedrading in plaats van
bi-amping, aangezien een mono-d DR10 meer grunt levert dan de helft van een
stereo DR10 op elke driver. Mijn trouwe Aragon 4004s bewezen ook
de taak, net als de helaas niet meer in productie zijnde Beard P100, waarover ik
zal je niet kwellen.

Het volgende peloton cavalerie kwam in de vorm van Acoustic Energy, who
toonde opmerkelijke gratie en dapperheid als je die Sonus in overweging neemt
Faber is een soort concurrent. AE gaf me een paar van de enige
staat in staat om deze diepe en zware luidsprekers met totaal te ondersteunen
vertrouwen, de twee-pijler versies van die cast jobs die eruit zien
ze zijn geplukt van een model van de Akropolis.

Bedraad met de uitstekende luidsprekerkabel van A.R.T. was ik klaar om te rocken, maar
was bang voor de fijnafstelling. Denk er eens over na: met spikes boven en onder en
staat te wegen, wat? 50lb elk ?, onder luidsprekers van 40 kg per, de
combo is er niet een die u in stappen van centimeters wilt verplaatsen.
En zoals bij alle kleine monitoren, is de relatieve plaatsing ten opzichte van de muren
cruciaal voor het vinden van de juiste basbalans.

De achterplaat die de B139 beschermt, helpt het belang van
de plaatsing van de luidspreker tegen de achterwand. Het is alsof het Extrema is gekomen
voorzien van een geheel eigen draagbare achterwand. De luidsprekers naar voren verplaatsen
en achter produceerden slechts marginale veranderingen in de bas, maar dit had wel effect
stereobeeld net zo ernstig als bij andere luidsprekers. Dus een freebie van
KK voor iedereen die Extrema moet plaatsen: plaats ze zo ver van de
achterwand als je kunt voordat de huiselijke harmonie wordt bedreigd. Ik heb ze gebruikt
een meter de kamer in.

Dan is er toespraak, nog een grote schlep. Mijn tip? Plaats ze zo
dat je, gezien vanaf de 'hot seat', recht naar de
baffle. Dit is een ernstige hoeveelheid toespoor, vergelijkbaar met wat lijkt
werken het beste voor de SL700s, maar zo is het leven. Aan de andere kant, minder
toe-in zorgt voor een meer sociale spreker, ten koste van
enige podiumdiepte. Tonale balans lijkt niet te worden beïnvloed door de hoeveelheid
toespoor en de warme zitting is niet zo smal, zelfs niet als u ze optimaliseert
zoals hierboven, wat een vrij goede respons buiten de as suggereert.

Dan is er de demping, die het signaal beïnvloedt rond 40Hz,
in stappen van 3dB. Dit kan alleen op het gehoor worden aangepast. Met de AE staat en
een betonnen vloer en stevige muren, ik zet ze in de middelste stand voor
starters, uiteindelijk inbellen met minimale demping. Het is subtiel, maar
je zult het een bonusaanpassing vinden als je kamer een beetje floppy is.

Ik heb ze drie dagen achter elkaar gelopen voordat ik diep luisterde. Het koste
al mijn wilskracht - gawd, zijn ze sexy! - maar slaagde erin zich te verzetten. EEN
kopje cafeïnevrij, mijn favoriete schijven en ...

De thesaurus is afgesloten. Ik ga niet wegzinken in paars
proza of doe alsof ik Hunter S. Thompson ben die over een medicijn schrijft
kast smorgasbord. Maar ik moet je vertellen, deze luidspreker lijkt wel
de AR M1 die me om andere redenen verblindde - mijn vertrouwen in
het hoge eind.

Gecharmeerd als wij (de hifi-pers, retailers en fabrikanten) zijn,
Ik ben het beu geworden om oogverblindende prijskaartjes te verdedigen
in een wereld waar mensen niet klagen over de ú160 die nodig is voor een Mont
Blanc-pen als een Bic 79p is. Noch de ú2000 voor een Leica M6 wanneer een
wegwerp Kodak kost ongeveer ú4. Ze kopen gewoon iets anders.

Dus waarom, oh waarom, beoordeelt u alles op willekeurig
waarde-voor-geld-beoordelingen wanneer iets - wat dan ook - ALLEEN DE MOEITE WAARD is
WAT ACHT HET INDIVIDU DAT HET IS? En om dit te doen als u de
vrijheid om iets niet te kopen? Waarom, in godsnaam, ben je zo boos?
van degenen die genoeg hebben verdiend om dergelijke lekkernijen te kopen, die in
beurt profiteren ons allemaal vanwege de trickle-down aard van elk
door de mens gemaakt object sinds het eerste wiel?

Niemand, maar niemand kan ú6000 rechtvaardigen voor welk stukje hifi dan ook
een maand lang een paar duizend hongersnoodslachtoffers voeden, koop een 10e van een
huis of de meubels om het te vullen, of drie neuscorrecties als je die hebt
drieling met een slurfcrisis. Maar daar gaat het niet om. De prijs
tag is een feit. Als u denkt dat het te hoog is, buiten uw budget valt of
politiek onheilig, dan op zoek gaan naar iets anders. Maar alsjeblieft niet !!,
ontmoedig anderen om van dergelijke zeldzame lekkernijen te genieten.

Wat is de Sonus Faber Extrema? Een wilde tegenstrijdigheid, een kleinigheid
luidspreker met de slam-, extensie- en dynamische mogelijkheden van een
kolos van Duntech-proporties. Gegeven een versterker met stroom aan
reserve, het zal de hoogten schalen en de diepten peilen zonder een
zweetdruppel op zijn goed geoliede walnotenwangen. Mijn huisdier spreker buster,
Willy deVille's 'Assassin of Love', heeft zelden zo 'groot' geklonken en
vrij van compressie, en klonk alleen beter via de Apogee Diva,
de Grand en de Infinity IRS Beta. Dit alles van een bezette spreker
ongeveer de grootte van 20 inch tv.

waarom zijn mijn laptop fans zo luid

De transparantie, wat me in de luisterruimte van Lorenzo Zen haakte
de avond voor de perslancering, staat op één lijn met de beste dipolen -
elektrostatisch of lint. Je luistert naar een 3D-uitvoering, niets
verduisterd. Het is een apparaat om fanatici in detail te plezieren, degenen die luisteren
voor het geritsel van Ofra Harnoy's inmiddels versleten groene jurk, de
klik van een dwalende vingernagel tegen een pianotoets.

Maar het is niet overweldigend in de weergave van details. niet zoals dit
de enige rivaal van de spreker, Wilson's WATT *, Extrema komt niet over als
hyperanalytisch. Je kunt met deze speaker ontspannen, erin wegzakken en
vergeet alles over de mars van de tijd, het nieuws van 10 uur of het volgende
zonsopgang. Of je kunt jezelf gek maken naar luisteren
minutiae, het bos missen door de bomen als dat je medicijn is.

In tegenstelling tot de WATT levert de Extrema de goederen zonder kosten
subwoofer (wat bijna een prijs-kwaliteitverhouding is ...). En de
'goederen' bestaan uit een 'geheel' van boven naar beneden, met vloeiende overgangen
van hard naar zacht en terug. Er is genoeg gewicht om mee om te gaan
rotzooi met basversterking, zoals 'rap'. De tweeter kan de hoge tonen van
elke streep: scherp, pittig koper (luister naar het koper op Otis
Redding's 'Respect', in de clean-as-a-whistle Stax box), het gekrijs
van een viool, de heldere-als-Evian-zang van countrykoninginnen zoals de
Judds.

De Extrema houdt van houtachtige akoestiek en doet dingen voor de gitaar
het spelen van landelijke blueszangers die onvoorstelbaar waren toen ze
sleepten hun vermoeide vormen naar geïmproviseerde studio's. Als Robert Johnson
leefden en verzamelden de royalty's waarvan hij nooit heeft kunnen genieten ...

Jongleren met neutraliteit en muzikaliteit - een handige truc. Te veel
concentratie op de eerste en het risico bestaat dat de
ziel. Te veel van het laatste en je blijft achter met een onnauwkeurigheid
geluid, hoe plezierig het ook mag zijn. Extrema is een technische prestatie
van ambachtslieden. Of een artistieke prestatie van technici. Het is een
van een handvol luidsprekers die in aanmerking komen als legendes.

Alles ademt door deze speaker. Behalve jij, de luisteraar. Omdat ik zweer dat het je de adem beneemt.

Concurrentie en vergelijking
Je kunt de Sonus faber Extrema vergelijken met andere luidsprekers door onze reviews voor de Rogers db101 , de alleen Ruark , of Sonus faber's eigen Amati luidsprekers. Er zijn meer recensies in onze Staande luidsprekersectie Daarnaast vindt u meer informatie op onze Sonus faber merkpagina