2D-games versus 3D-games: wat zijn de verschillen?

2D-games versus 3D-games: wat zijn de verschillen?

Hoewel er veel genres van videogames zijn, vallen ze bijna allemaal in een van de twee algemene grafische stijlen: 2D of 3D. Het fundamentele verschil tussen deze is duidelijk, maar er is veel meer om rekening mee te houden bij het vergelijken van 2D- en 3D-games.





Laten we eens kijken naar een deel van hun geschiedenis en gemeenschappelijke genres in beide grafische stijlen, terwijl we de verschillen tussen 2D- en 3D-games onderzoeken.





Wat zijn de verschillen tussen 2D- en 3D-games?

Als je niet bekend bent, of als je eerst de basis wilt bekijken, laten we dan eens kijken hoe dit soort spellen verschillen. Het is belangrijk op te merken dat er veel verschillende soorten 2D- en 3D-games zijn, dus deze zijn niet absoluut.





2D-spellen uitgelegd

2D-games zijn, zoals de naam al doet vermoeden, titels met slechts twee bewegingsassen. Meestal zijn dit 'platte' spellen waarbij je zowel naar links en rechts als omhoog en omlaag kunt bewegen. Een voorbeeld is Celeste:

Omdat ze niet zoveel bewegingsopties hebben, zijn 2D-games vaak eenvoudiger dan hun 3D-tegenhangers. Veel 2D-spellen zijn lineair, wat betekent dat je primaire doel is om gewoon van het begin tot het einde van een level te komen.



Daarnaast is de besturing in 2D-games vaak relatief eenvoudig. Omdat je personage geen volledig 3D-bewegingsbereik heeft, hebben ze minder mogelijke bewegingen en interacties met andere objecten.

In veel 2D-spellen bestaan ​​objecten als iets dat een 'sprite' wordt genoemd, wat de naam is die wordt gegeven aan een kleine afbeelding die op een grotere afbeelding is afgebeeld. Vanwege het 2D-landschap heeft elke sprite X/Y-coördinaten die precies aangeven waar hij zich bevindt. Dit zijn platte afbeeldingen, in tegenstelling tot 3D-games waar je de objecten vanuit elke gewenste hoek kunt bekijken.





Ook de camera in 2D-games is sterk vereenvoudigd. Het kijkt meestal recht naar de game vanaf de zijkant, dus er is geen perspectief zoals in 3D-titels. Sommige 2D-games gebruiken een effect dat parallax-scrolling wordt genoemd, waarbij de achtergrond met een andere snelheid dan de voorgrond wordt verschoven om de illusie van diepte te creëren.

Hierdoor is karaktercontrole ook veel eenvoudiger. In een 2D-game beweegt je personage gewoon in die richting door je stuurknuppel naar rechts te kantelen. Maar in een 3D-game beweegt je personage door je stuurknuppel naar rechts te kantelen op basis van de camera en de manier waarop ze er momenteel uitzien.





3D-games gedefinieerd

3D-games daarentegen bevatten volledige beweging door driedimensionale vlakken. Dit betekent dat de speler zich kan verplaatsen in een 'echte wereld'-omgeving waar ze 360 ​​graden kunnen draaien en waarin objecten lengte, hoogte en diepte hebben. Een voorbeeld is Super Mario Odyssey:

Zoals je kunt zien, zijn 3D-games veel complexer dan 2D-games. Een van de grootste verschillen is het cameraperspectief. In veel 3D-games kun je de camera onafhankelijk van je personage bewegen, waardoor je de gamewereld vanuit verschillende hoeken kunt bekijken.

In plaats van platte sprites kun je van bovenaf of vanuit een hoek van 45 graden zien hoe je personage eruitziet. Het verplaatsen van de camera naar een optimale positie kan de sleutel zijn tot het oplossen van puzzels of het voltooien van lastige sprongen.

Karakteranimaties zijn veel complexer in 3D-games. In plaats van simpele sprites die misschien maar een paar vooraf ingestelde animaties hebben, reageren 3D-modellen op andere elementen in de wereld om hen heen. Hun animaties vloeien in elkaar over om een ​​meer vloeiende look te creëren, vergeleken met het stripboekachtige gevoel van veel 2D-games.

In plaats van de vooraf gerenderde objecten die in veel 2D-games worden gebruikt, renderen 3D-games texturen op oppervlakken zodat ze eruitzien als vaste objecten. In complexe 3D-games kunnen elementen als licht en geluid zich net zo gedragen als in het echte leven.

Deze toegenomen complexiteit heeft ook invloed op de gameplay. In plaats van eenvoudige 'het einde bereiken'-doelen, belasten veel 3D-games je met het volledig verkennen van een ruimte, het oplossen van fysieke puzzels en meer.

De geschiedenis van 2D- en 3D-games

Laten we eens kijken naar de geschiedenis van deze grafische stijlen om inzicht te krijgen in hun impact en hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd.

2D-spellen: eenvoudig maar effectief

Vroege videogames waren ongelooflijk primitief, dus het is geen verrassing dat ze een grafische 2D-stijl moesten gebruiken. Op tekst gebaseerde spellen waren populair in de jaren zeventig, die volledig afhankelijk waren van het lezen en invoeren van tekst om met het spel te communiceren. Maar toen videogames doorgingen met het gebruik van echte visuele afbeeldingen, was het gebruik van drie dimensies nog niet eens mogelijk, dus werd 2D de norm.

Vroege videogames, zoals Pong in arcades en de Magnavox Odyssey-thuisconsole, gebruikten basisvormen in 2D-vlakken. Je moest zeker je fantasie gebruiken om je voor te stellen dat je op deze platforms tennis of hockey speelt.

Zelfs toen videogameconsoles geavanceerder werden, waren 2D-graphics de norm tot het midden van de jaren negentig. De NES, Super Nintendo en Sega Genesis bevatten bijna alle 2D-games, zoals platformgames, sportgames, puzzeltitels en dergelijke.

Sommige games waren in staat om simplistische 3D-gameplay te bereiken, zoals Star Fox in 1993. Dit was indrukwekkend voor die tijd, maar de SNES was gewoon niet in staat om de juiste 3D-graphics soepel te verwerken. Dat veranderde met de volgende generatie consoles.

3D-spellen: de toekomst in

De vijfde generatie videogameconsoles, geleid door de PlayStation en Nintendo 64, maakte eindelijk echte 3D-games mogelijk. Dankzij de toegenomen kracht van deze consoles konden ontwikkelaars eindelijk games maken met volledige 3D-beweging.

Super Mario 64, dat in 1996 verscheen als een lanceringstitel voor de Nintendo 64, was de eerste enorm succesvolle 3D-platformgame en zette de norm voor de komende jaren. Veel van de toptitels van PlayStation, zoals Spyro the Dragon en Metal Gear Solid, waren ook volledige 3D-games.

In de dagen sinds 3D mainstream werd, zijn consoles krachtig genoeg geworden om zowel 3D- als 2D-games gemakkelijk aan te kunnen. Laten we eens kijken hoe dat uitpakt.

Omdat 2D-games slechts op twee niveaus bestaan, lenen ze zich goed voor eenvoudigere titels. Laten we eens kijken naar enkele van de meest populaire.

platformgames

Platformers zijn een van de meest voorkomende soorten 2D-games. Aangezien je doel meestal het einde van elk niveau is, is rennen en springen in twee dimensies een natuurlijke combinatie.

Voorbeelden zijn Sonic the Hedgehog en Rayman Legends. We hebben gekeken naar de beste 2D-platformgames als je geïnteresseerd bent in het nader verkennen van het genre.

Vechtspellen

Hoewel er 3D-vechtspellen bestaan, verschenen klassieke vechtspellen in 2D. Deze zetten jou en een tegenstander tegen elkaar op in een arena waar je alleen vooruit/achteruit kunt bewegen en springen.

Voorbeelden zijn Street Fighter en Mortal Kombat.

Puzzel spelletjes

Klassieke puzzelspellen, zoals drie-op-een-rij-titels of puzzels voor het opruimen van blokken, werken in 2D omdat er niet veel meer is dan bewegende stukjes. 3D-puzzelspellen zijn doorgaans veel complexer en bevatten puzzels op basis van beweging.

Voorbeelden zijn Tetris en Bejeweled.

Algemene 3D-genres

Met de komst van 3D-graphics werden veel nieuwe gamegenres geboren en namen andere nieuwe vormen aan. Hier zijn er een paar.

First-Person Shooters

Omdat first-person shooters erop vertrouwen dat je het perspectief inneemt van iemand die een pistool vasthoudt, hebben ze alleen zin in 3D, waar je je kunt verplaatsen in een realistische ruimte. Dit genre begon met Doom in 1993.

Voorbeelden zijn Half-Life en Call of Duty.

Hack en Slash-spellen

'Actie' is een breed genre; het subgenre 'hack and slash' verwijst naar 3D-titels met de nadruk op het overwinnen van grote groepen vijanden met behulp van soepele melee-gevechten die in combo's aan elkaar zijn geregen. 2D-games hebben een vergelijkbaar genre in 'beat 'em ups', maar hack- en slash-games kunnen alleen in 3D bestaan ​​dankzij de uitgebreide gevechtsopties.

Voorbeelden zijn Bayonetta en Devil May Cry.

Race spelletjes

Eenvoudige racegames kunnen in 2D bestaan, meestal met afbeeldingen van bovenaf. Maar bijna alle moderne racegames zijn in 3D en profiteren van moderne graphics en robuustere bedieningselementen.

Voorbeelden zijn Forza Horizon en Need for Speed.

Waar 2D en 3D elkaar overlappen

Hopelijk begrijp je nu meer over de verschillen tussen 2D- en 3D-games. We hebben in elk genre naar enkele voorbeelden van genres gekeken, maar het is belangrijk op te merken dat dit niet altijd vaste regels zijn.

Veel genres werken bijvoorbeeld in zowel 2D als 3D --- platformgames zijn daar een goed voorbeeld van. Hoewel 2D-platformgames meestal eenvoudig zijn, geeft de extra dimensie in 3D-platformgames ze veel meer opties. 3D-platformgames, zoals A Hat in Time, hebben vaak verschillende doelen, zoals het verzamelen van zo veel van een bepaald item.

Sommige gameseries schakelen zelfs regelmatig tussen 2D en 3D. De Metroid-serie begon in 2D op de NES en SNES voordat ze overstapte naar 3D met Metroid Prime op de GameCube. Maar sinds de release van Prime ontwikkelt Nintendo zowel 2D- als 3D Metroid-titels. Sonic the Hedgehog is een soortgelijk geval.

Games die een '2.5D'-stijl gebruiken, vormen een andere complicatie in de discussie. Deze term verwijst vaak naar games met 2D-gameplay met 3D-graphics (zoals Donkey Kong Country: Tropical Freeze, Trine 2 of Street Fighter V).

Deze spellen gebruiken 3D-modellen voor personages en andere objecten, maar laten je het spel alleen in twee dimensies besturen. Vergelijk hoe Donkey Kong en het milieu eruitzien in Tropical Freeze:

Met Link's sprite uit het originele The Legend of Zelda-spel:

Beide games bevatten 2D-gameplay, maar er is duidelijk een verschil in de methoden die worden gebruikt om die afbeeldingen weer te geven.

Speel in zowel 2D als 3D

Met moderne gaming zijn er talloze geweldige 2D- en 3D-games om te spelen. Maak je niet al te veel zorgen over de grafische stijl --- je moet gewoon de genres vinden die je leuk vindt om te spelen en meer van dergelijke games proberen.

Daarover gesproken, er zijn veel andere nichegame-genres te ontdekken dan degene die we hierboven hebben besproken.

hoe foto's van pinterest op te slaan

Afbeelding tegoed: Liu zishan/ Shutterstock

Deel Deel Tweeten E-mail 8 niche-videogamegenres met games die het waard zijn om te spelen

Wat zijn roguelikes? Wat zijn loopsimulators? Wat zijn visuele romans? Deze niche-videogamegenres zijn het spelen waard!

Lees volgende
Gerelateerde onderwerpen
  • Gamen
  • Ontwerp van videogames
  • 3D-modellering
Over de auteur Ben Stegner(1735 artikelen gepubliceerd)

Ben is een plaatsvervangend redacteur en de Onboarding Manager bij MakeUseOf. Hij verliet zijn IT-baan om fulltime te schrijven in 2016 en heeft nooit meer achterom gekeken. Als professionele schrijver behandelt hij al meer dan zeven jaar technische tutorials, aanbevelingen voor videogames en meer.

Meer van Ben Stegner

Abonneer op onze nieuwsbrief

Word lid van onze nieuwsbrief voor technische tips, recensies, gratis e-boeken en exclusieve deals!

Klik hier om je te abonneren